بنفش آهسته

این روزها سریال زیبایی رو می‌بینم که خیلی دوسش دارم. سریال «گل برفی Snowdrop 2021» یه درام تاریخی‌سیاسی عاشقانه‌ی زیبا که در عینِ کمدی سیاهش و ژانر جاسوسی‌ش، خوب تونسته همه رو کنار هم در فضای داستان حفظ کنه. شناخت خوبی درباره‌ی سیاست دو کشورِ اون دهه از تاریخ می‌ده. و البته متاثرکننده. اولین اثری بود که ژانر کمدی‌سیاه رو خوب درک کردم.
فضای سریال در سال ۱۹۸۷ در کره‌ی جنوبی رخ می‌ده؛ زمانی‌که کشور درگیر جنبش‌های دموکراسی‌خواهانه علیه حکومت نظامی بوده.
دانشجویی به‌نام ایون‌ یونگ‌رو، یه‌شب اتفاقی، مردی زخمی به‌نام لیم سوهو رو پیدا می‌کنه و پنهانی توی خوابگاه‌‌دخترانه پنهونش می‌کنه. اما این مرد، اون چیزی نیست که به نظر میاد. و از همین‌جا، عشق و خیانت، اعتماد و سوءظن، و دنیای پرتنش سیاست و احساس در هم گره می‌خوره.
از زیبایی‌های گل‌برفی، تقابل احساسات متضاد «سوهو» و «یونگ‌‌رو» هست که فیلم رو کمی پیچیده و جذاب‌تر می‌کنه. تقابل عقل و احساس همیشه توی زندگی بوده و آدمی رو وارد عرصه‌ی سختی می‌کنه.
از موسیقی گرفته تا لباس‌ها، همه‌چیز حال‌وهوای نوستالژیک و احساسی اون دوران رو خیلی خوب منتقل کرده.
با این سریال و شخصیت‌های پر شر و شورش خیلی خندیدم. اما تنها شخصیت جذاب سریال برام سوهو با بازیِ فوق‌العاده‌ی «جونگ هه‌این‌» بود؛ سوهو بارها درگیر اتفاقاتی می‌شه که شخصیتش برجسته‌تر و عمیق‌تر از دیگر شخصیت‌های سریاله. گل‌برفی شکوفایی عشقه در دل دشمنی، اعتماد در میون سوءظن و امید در میونه‌ی ناامنی. انس گرفته بودم به تماشای هر شبِ گل‌برفی و ساعاتی دورم می‌کرد از لحظات سختم. دلم واسه این سریال تنگ می‌شه.