بنفش آهسته

بهار، دخترک عشوه‌گر، دلم غوغاست
چقدر صورتی خنده‌های تو زیباست

چقدر چال می‌آید به گونه‌ی سیبت
چقدر قهقهه‌ی از ته دلت رویاست

برای دیدن ماه سپید صورت تو
همیشه بین من و آب بر سرت دعواست

به چشم‌هات چقدر اشک شوق می‌آید
علی‌الخصوص که رنگین‌کمان پس از آن‌هاست

برای قهر تو و اخم تو دلم تنگ است
که رعد و برق نباشد بهار بی‌معناست

به فصل خلوت من هم سری بزن گاهی
دلی که بی‌تو بهاری نمی‌شود اینجاست..