بنفش آهسته

انیمه‌ی «سوزومه suzume 2023» تازه‌ترین اثرِ ماکوتو شینکای، محبوب‌ترین کارگردان انیمه‌های ژاپنی‌ست که مدت‌ها بود انتظار رسیدنش رو می‌کشیدم. آثار شینکای رو خیلی دوست دارم و تموم انیمه‌هاش رو دیدم. البته کیفیت بلوری این انیمه فکر کنم سپتامبر میاد.
سوزومه، دختری هفده‌ساله‌ست که دانش‌آموز دبیرستانه و همراه خاله‌ش زندگی می‌کنه. و سوتا، پسر دانشجویی‌ست که آرزوش معلمی‌ست. سوزومه روزی با دوچرخه‌ش در حال رفتن به مدرسه‌ش بوده که در مسیر، به سوتا برمی‌خوره که در جستجوی مکانی متروکه‌ست. همین مکان‌متروکه سوزومه رو کنجکاو می‌کنه به اونجا بره و ناخواسته اشتباهی رو مرتکب می‌شه که شهر رو به خطر می‌ندازه و کار رو برای سوتا سخت‌تر می‌کنه که وظیفه‌ی خاصی در قبالِ مکان‌های متروکه داره.

شینکای مهارت خوبی در گره‌زدنِ دو دنیای مدرن و افسانه داره. تلفیق درامی دلنشین با کمدی ظریفی که لحظه‌هایی خنده‌ت می‌گیره و لحظه‌هایی اشک روی گونه‌ت می‌شینه. ایده‌ی سوزومه این‌طور در ذهن شینکای شکل گرفته، که دوست داشته نسبت به کسانی که در اتفاق‌های ناگوار زلزله و سونامی جان خود رو از دست دادند، یادبود و سوگواری زیبایی به‌جا بیاره تا برای نسل‌جوان به فراموشی سپرده نشن.
سوزومه و سوتا هر دو شخصیت‌های جذاب و دوست‌داشتنیِ این انیمه‌ی احساسی‌اند که در کنار شخصیت‌های فرعی مثل دایجین و تاماکی و سِریزاوا، داستان رو خوب پیش می‌برند. انیمه‌ی سوزومه، پر از نشونه‌ست و تا این نشونه‌ها رو نبینی و حس نکنی، نمی‌تونی درک عمیقی ازش داشته باشی.
اونجا که سوزومه مادرش رو صدا می‌زنه گریه‌م گرفت.. این دیدارِ سوزومه و کودکی خودش و باهم حرف‌زدن نگاه روانشاختی ظریف و زیبایی داشت که خوشم اومد. سوزومه از کودکی در اندوهی فرو رفته که گویی در دنیایی درونی گم شده. همراه‌شدن با سوتا کمکش می‌کنه تا خودش رو پیدا کنه و با سنگینی غم از دست‌دادن مادرش کنار بیاد. البته شینکای نذاشته به رابطه‌ی عاشقانه‌ی سوتا و سوزومه افراطی پرداخته شه و حد رو نگه داشته و این خوبه چرا که زندگی فقط عشق نیست بلکه واقعیت‌های مهم دیگری نیز هست که باهاش درگیریم. تا حال سه‌بار این انیمه رو نگاه کردم :)

خیلی دلم می‌خواست کریستوفر نولان و هایائو میازاکی و ماکوتو شینکای و شمس‌الدین حافظ رو از نزدیک ببینم و باهاشون ساعت‌ها حرف بزنم‌.

موهام دیگه داره بلند می‌شه و می‌تونم با گیره‌ی فسقلی‌م و گاهی هم کش ببندم اما هنوز نمی‌شه بافت باید صبورتر باشم. امروز توی آینه چشمم که به موهام افتاد یادِ شان Shun در «بچه‌هایی که به‌دنبال آواهای گمشده می‌گردند» افتادم. انیمیشن زیبایی که چند وقت پیش دیدم اما فراموش کردم ازش بنویسم.
انیمه‌ی «2011 children who chase lost voices» یه اثر بسیار لطیف، فلسفی و احساسی‌ست از ماکوتو شینکای، همون خالق شاهکارهایی مثل Your Name و 5 Centimeters per Second.
این انیمه یه درام علمی‌تخیلی زیبا و دوست‌داشتنی درباره‌ی دختری‌ست حدود دوازده‌ساله به‌نام آسونا Asuna که اغلب تنهاست درواقع تنها زندگی‌ می‌کنه؛ پدرش رو از دست داده و مادرش پرستاره و بیشتر وقتش رو سر کاره. آسونا اوقات تنهایی‌ش رو با گوش‌دادن به موسیقیِ مرموزی که از رادیویی‌قدیمی پخش می‌شه می‌گذرونه رادیویی که پدرش براش به‌یادگار گذاشته.
آسونا بعد از مدرسه تنها که می‌شه بر فراز کوهی می‌ره و با اون دستگاه که به‌کمک سنگی عجیب و درخشان کار می‌کنه، در پی صداهایی‌ست که در فضا گم شده‌اند و شناورند. صداهایی که هر فردی نمی‌تونه بشنوه.
شان Shun که حدود چهارده‌ساله‌ست، متوجه می‌شه آسونا ندای پُراندوهِ قلبش رو شنیده و برای دیدنش به سرزمین آسونا میاد. شخصیت شان رو خیلی دوست دارم.
شان Shun از سرزمینی زیرزمینی به‌نام آگارتا Agartha برای آسونا حرف می‌زنه؛ جایی که افسانه‌ها می‌گن آدم می‌تونه عزیزان از دست رفته‌ش رو اونجا دوباره ببینه.. آسونا با رفتن به این دنیای اسرارآمیز، وارد سفری می‌شه که بیشتر از یه ماجراجویی، سفری درونیه.. به عمق دردِ فقدان، عشق، پذیرش و جدایی.
شخصیت‌ها به شکلی نمادگونه با غم از دست‌ دادن عزیزاشون دست‌وپنجه نرم می‌کنن. در رشدی درونی، آسونا از دختری تنها و بی‌پناه، تبدیل به کسی می‌شه که می‌تونه پذیرش رو یاد بگیره. این انیمه به رابطه‌ی طبیعت و اسطوره‌ها می‌پردازه؛ آگارتا الهام‌گرفته از افسانه‌های تمدن‌های گمشده‌ست، مثل آتلانتیس یا شامبالا.
طراحی بصری و موسیقی زیبا، تو رو عاشق این انیمه می‌کنه. موسیقی‌ش اثر تنمون Tenmon، مثل یه قلب تپنده همراهت میاد تا عمق احساس‌های زیبای آسونا و فضای عرفانی آگارتا.

کتاب ولس رو تموم کردم. باید چند کتاب تخصصی که گرفتم رو توی برنامه‌ی مطالعه‌م بذارم و روشون تمرکز کنم. و در کنارش از امشب کتاب شینکای رو شروع می‌کنم. هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم یه روز کتابشم بخونم؛ مثل نولان و میازاکی استادِ خلق دنیایی خارق‌العاده‌ست.

کتابِ «اسم تو» نوشته‌ی ماکوتو شینکای از سوی نشر پیدایش منتشر شده؛ چه‌قدر دلم می‌خواست همین الان داشتمش و می‌خوندمش. کیه که دلنشینیِ تماشای انیمیشنِ اسم تو رو فراموش کرده باشه؟ حتی دلم می‌خواست الان انیمه‌ش توی گوشی‌م بود و یه بار دیگه می‌دیدمش.

بعد نوشت:
الان تابستون ۱۴۰۱ هست و به این آرزوم رسیدم کتاب اسم تو رو دارمش و خوندم. به آرزوهات ایمان داشته باش :)

انیمه‌ی زیبای «پنج سانتی‌متر در ثانیه» به‌کارگردانیِ ماکوتو شینکای، انتظار و تنهایی رو چه زیبا به تصویر می‌کشه. «تاکاکی» چه خوب تنهاییِ «آکاری» رو حس می‌کنه اما متاسفانه سکوتش، تنهاییِ آکاری رو عمیق‌تر می‌کنه. و در مقابل نیز «کانائه» به‌جای حرف‌زدن با تاکاکی سکوت می‌کنه. روایت غم‌انگیزِ جهان همینه؛ این‌که اغلبِ نزدیک‌به‌همیشه آدما حرف‌های واقعی‌شون رو توی دل‌شون نگه می‌دارن. یه عالمه احساسات صادقانه که حاضرن سال‌ها به دوش بکشن اما حرفی ازش نزنن. دنیا چه‌قدر نیاز به جسارتِ حرف‌زدن داره.

› Five 5 Centimeters Per Second 2007. دوبله. 608.6MB

انیمه‌ی «فرزند آب و هوا» به‌کارگردانی ماکوتو شینکای، به‌مانند اغلب انیمه‌های ژاپنی به افسانه‌های کهنی گره خورده که خیلی دلنشین دنیای واقعی رو به‌سمت رویاهای دست‌نیافتنی می‌بره. «هوداکا» قبلِ این‌که با «هینا» آشنا بشه، «هولدن» ناتور دشت رو برام به خاطر میاره.

› انیمه‌ی فرزند آب و هوا Weathering with You › دوبله‌فارسی

باغ کلمات.. 💕

آلاچیق در آغوش باران و درختان
خلوت دو نفره‌ای غرق در سکوتِ حرف‌ها و نگاه‌ها

رازها همیشه برای عشق.. بازگو می‌شوند؛
با عبارتِ مأنوسِ 'هیچ‌وقت اینو به کسی نگفته بودم..'

می‌گوید:
«شاید به‌خاطر آب و هواست
صدای خفیف رعد
آسمان ابری.
شاید باران ببارد
آیا باز هم.. در کنار من می‌مانی؟»

جواب می‌گیرد:
«منتظر بارانم
صدای خفیف رعد.
حتی اگر باران هم نبارد
من اینجا خواهم ماند.. در کنار تو.»

› باغ کلمات › 2013 The Garden of Words › دوبله

یه نکته؛ آخرِ انیمه رو
بعد تموم‌شدن تیتراژ نشون میده. تا آخر ببینید.