بنفش آهسته

تمامِ روز، این خستگی را با خودم این‌طرف و آن‌طرف کشیدم. استقامت کردم تا کم نیاورم و به مسئولیت‌های زندگی‌ام برسم چرا وقتی از عمقِ خستگی‌ام؛ از این عبارتِ 'خسته ام..' حرف می‌زنم؛ هیچ‌یک از اطرافیانم عمقِ عجیبِ این حفرۀ کهنه را باور نمی‌کنند؟

.
.
«کدام پُل
در کجایِ جهان
شکسته است
که هیچ‌کس
به خانه‌اش نمی‌رسد؟»