سربه‌سرم نگذار

به‌قلمِ‌ آسمان‌ یکشنبه نهم مهر ۱۴۰۲. ساعت 13:5

«سربه‌سرم نگذار گمانِ شبانه،
سفره‌‌ی دلِ مرا در باد، کسی گشوده نخواهد يافت.
من خوابِ يک ستاره‌ی صبور
زير بالش ابرهای راحله ديده‌‌ام،
يا باد می‌آيد و آسمان را خواهد رُفت،
يا شايد کرامتی شد و باران آمد»

تو یکی نِه ای هزاری تو چراغِ خود بیفروز
نوشته های تازه