بنفش آهسته

«وقتی به تو فکر می‌کنم
تازه می‌فهمم چقدر بسیارم من
به این‌همه اندک!
هر کجا کلمه کم می‌آورم
تو را بلند به نامِ کوچکت آواز می‌دهم
بی برو برگرد
هفت‌شب و هفت‌روزِ تمام
می‌بینی دارد از آسمان واژه می‌بارد.
تو محشری دختر…!
من خسته نمی‌شوم
من همچنان تا آخر دنیا
با تو خواهم آمد.
من همان پیادهٔ پیشگویی هستم
که از ادامهٔ آرامِ عشق
هرگز توبه نخواهم کرد.»

› سروده‌ی سیدعلی صالحی
› کتاب کوچک معصومیت و امید › نشر ثالث