بنفش آهسته

«حق با توست
تو آينه‌ی ایران عزیزم هستی
نمی‌توانی غمگین نباشی

تو داغدار هر واژه‌ی برشته‌ای هستی
نمی‌توانی آتش‌ نگیری

حق با توست‌
حق با اوست
که ب - رنج
خو گرفته
وقتی می‌بینی
عشق به تاراج می‌رود

حق با توست
لولی‌وش واژه‌های مهاجر
لولی‌وش واژه‌های سر بریده

لولی‌وش تنها!
تاری ز موی سپیدت را
در عود سوز بیفکن
تا سی مرغ‌های عشق
بر آستانه‌
نمایان شوند…»