بنفش آهسته

…و از ازل، احدیّت بدل‌پذیر نبود
به غیر شخص علی هیچ‌کس امیر نبود

عطش به ساقی سرمست دست بیعت داد
غدیر، چشمه‌ی مِی بود، آبگیر نبود

نبود مرز معین میان باطل و حق
به اذن خالق منان اگر غدیر نبود

همیشه حق که به حق‌دار می‌رسد، اما
روا به حضرت او حقّ دور و دیر نبود

سکوت و خانه‌نشینی بلای جانش شد
وگرنه پیشتر از آن علی که پیر نبود

رسول و حیدر و زهرا.. چه روزهای خوشی
دریغ، چشم و دل روزگار سیر نبود

خلیفه کیست؟ همان حاکمی که خانه‌ی او
عمارتی است که فرشش به جز حصیر نبو‌د

رسید کوله‌ی نان و رطب به دوش، علی
بدا به حال هرآنکس که او فقیر نبود…