بنفش آهسته

«من از راهی دور
برای خواندنِ خواب‌های تو آمده‌ام،
من از راهی دور
برای گفتن از گریه‌های خویش.
... راهی نیست،
در دست‌افشانیِ حروف
باید به مراسمِ آسانِ اسمِ تو برگردم،
من به شنیدنِ اسمِ تو عادت دارم.
من
مشقِ نانوشته‌ام به دستِ نی،
خواندن از خوابِ تو آموخته‌ام به راه.
من
بارانِ بریده‌ام به وقتِ دی،
گفتن از گریه‌های تو آموخته‌ام به راه.
به من بگو
در این برهوتِ بی‌خواب و طی،
مگر من چه کرده‌ام
که شاعرتر از اندوهِ آدمی‌ام آفریده‌اند؟...!»

🎶 گریه کن.. 🎶 با صدایِ همایون شجریان 🎶