بنفش آهسته

پسرم، جانِ مادر؛ یه روزی می‌فهمی که «آروم‌بودن» از «خوشحال‌بودن» مهم‌تره. خوشحالی گاهی یه لحظه‌ست، یه خنده، یه اتفاق، یه موفقیت.. اما آرامش، یه هاله‌‌ست. یه هاله‌ی نرم و ساکت که دور قلبت می‌پیچه و بهت می‌گه: «همه‌چی خوبه، حتی اگه درواقع نباشه.»
یاد بگیر خودتو توی این هاله نگه داری. آدمای زیادی میان توی زندگی‌ت، بعضیا پرهیاهو، بعضیا با لبخند، بعضیا با خشم. ولی تو فقط کسایی رو نگه دار که آرامش میارن، نه هیجانِ زودگذر.
بزرگ‌ترین نشونه‌ی بلوغ اینه که بدونی قراره آهسته‌آهسته با همه‌چیز کنار بیای، نه این‌که همه‌چیز رو درست کنی.
در آرامش بمون پسرم؛ دنیا صدای تو رو وقتی سکوت می‌کنی بهتر می‌فهمه.. ✨