سر برنیاوردی

به‌قلمِ‌ آسمان‌ شنبه بیست و هفتم اردیبهشت ۱۴۰۴. ساعت 16:35

«میانِ کلماتم
نوشته و نانوشته
هزار بار تو را نوشتم
مخفی در نقطه‌ای
یا فاش
در فریادی از نهادم
در اشاره‌ای به دور
یا همین جا
کنارِ کنایه‌ای
پیوسته با خطی که بر همه‌چیز کشیدم
هزار بار
تصویرِ تو را کشیدم
یک‌بار سر برآوردی ببینی
میانِ این‌همه خطِ فاصله
چه کشیدم؟»

› کتابِ تیک‌تاک قدم‌هات
› سروده‌ی شهاب مقربین › نشر چشمه

بی‌روزن

به‌قلمِ‌ آسمان‌ شنبه بیست و هفتم اردیبهشت ۱۴۰۴. ساعت 15:16

«همسایۀ دیواربه‌دیوارِ منی
دیواری بلند
بی‌هیچ روزنی.»

› کتابِ تیک‌تاک قدم‌هات
› سروده‌ی شهاب مقربین › نشر چشمه

هی مدعی، تو هم به ماه نگاه کن!

به‌قلمِ‌ آسمان‌ شنبه سوم شهریور ۱۴۰۳. ساعت 11:23

«من هرگز
چیز دندان‌گیری از این جهان
نخواسته‌ام،
فقط گاهی... فرصتی کوتاه
تا به یاد آورم زندگی تا کجا می‌تواند
زندگی باشد.
همین است که من هیچ نخواسته‌ام از این جهان
جز اندکی آرامش،
بلکه برگردم پیشِ خودم،
و به یاد بیاورم این‌جا کجاست
من کیستم
و این جهانِ بی‌هوده
از جانِ من چه می‌خواهد!؟
بعضی‌ها
چرا این‌همه بی‌انصاف‌اند!»

در پایان جهان بمانیم

به‌قلمِ‌ آسمان‌ دوشنبه یکم مرداد ۱۴۰۳. ساعت 12:54

«از حد خانه گذشته
بودیم
تمنای باغ
داشتیم
یک قطره باران
می‌توانست
سکوت ما را
دو برابر
کند
و ما در پایان جهان
بمانیم.»

› کتابِ روی دریا فقط یک قایق کاغذی مانده است
› سروده‌ی احمدرضا احمدی › نشر نیکا

تو یکی نِه ای هزاری تو چراغِ خود بیفروز
نوشته های تازه