بنفش آهسته

«او که راه را
از شبِ تاریک آموخته است،
هرگز گم نخواهد شد.

رفاقت با نور
آخرین تشخیصِ آدمی‌ست
که تاریکی را به تو نشان خواهد داد،
که تاب آوردن در تاریکی را
به تو نشان خواهد داد.

او که راه را
در تاریکی شب آموخته است
بی‌تردید
روزی به منزل بزرگ خواهد رسید.

بی‌هوده داوری نکن!
تنها
پاهای تاولْ‌زده در تاریکی
می‌دانند
منظور من از رفاقت با نور
یعنی چه…!»

› کتابِ سرودِ روحِ بزرگ
› سروده‌ی سیدعلی صالحی › نشر نگاه